Mieszkańcom będącym w trudnej sytuacji materialnej Gmina przyznaje dodatki mieszkaniowe.

Przyznanie dodatku mieszkaniowego reguluje Ustawa z dnia 21 czerwca 2001 roku o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71 poz. 734 z późn. zm.) oraz Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001 r w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz. U. Nr 156 poz. 1817).

Dodatek mieszkaniowy przysługuje:

Osobom posiadającym tytuł prawny do zajmowanego lokalu.

Jeżeli średni miesięczny dochód na jednego członka gospodarstwa domowego w okresie ostatnich trzech miesięcy nie przekracza:

• dla osoby mieszkającej samotnie (gospodarstwo jednoosobowe) wysokość 175% najniższej emerytury (brutto) tj. 1802,15 zł (obowiązuje od 01.03.2018)
• dla rodziny, w której są co najmniej dwie osoby (gospodarstwo wieloosobowe) wysokość 125% najniższej emerytury tj. 1287,25 zł (obowiązuje od 01.03.2018)

Najniższa emerytura od 1 marca 2018 roku wynosi 1029,80 zł.  

Normatywna powierzchnia zajmowanego lokalu nie może przekraczać więcej niż 30 % ustalonej ustawowo normy odpowiednio do liczby osób w rodzinie.

Dla 1 osoby - 35,0 m2 + 30 % = 45,5 m2

Dla 2 osób - 40,0 m2 + 30 % = 52,0 m2

Dla 3 osób - 45,0 m2 + 30 % = 58,5 m2

Dla 4 osób - 55,0 m2 + 30 % = 71,5 m2

Dla 5 osób - 65,0 m2 + 30 % = 84,5 m2

Dla 6 osób - 70,0 m2 + 30 % = 91,0 m2

(dla większej liczby osób dla każdej osoby zwiększa się o 5 m²)

Dodatek mieszkaniowy przyznaje się na okres sześć miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu złożenia wniosku.

W wypadku stwierdzenia, że osoba, której przyznano dodatek mieszkaniowy nie opłaca na bieżąco należności za zajmowany lokal mieszkalny, wypłatę dodatku mieszkaniowego wstrzymuje się w drodze decyzji administracyjnej, do czasu uregulowania zaległości. Jeżeli uregulowanie zaległości nie nastąpi w ciągu 3 miesięcy od dnia wydania decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, decyzja o przyznaniu dodatku mieszkaniowego wygasa.